Metoda ta posiada niektóre wspólne elementy z technikami wg Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques.
Koncepcja Mulligana zakłada:
- całkowita bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych
- funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji
- łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
- stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu
- wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
- zadanie ćwiczeń indywidualnie dobranych dla danego pacjenta
Techniki terapeutyczne połączone z ruchem dają możliwość stosowania ich u pacjentów przebywających na oddziałach szpitalnych jak i leczonych w trybie ambulatoryjnym. Wyposażają pacjenta w niezbędne informacje dotyczące postępowania w okresie zaostrzenia choroby, wykonywania czynności dnia codziennego w sposób nieprowokujący wystąpienia objawów. Przygotowują do profilaktyki nawrotów choroby oraz przejęcia części odpowiedzialności za proces leczenia.
Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty, oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, co zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych. Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.
Zastosowanie:
- dotyczy to pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych jak i stawach kręgosłupa.
- opiera się na wielu różnorodnych technikach, m.in. techniki przeciwdziałające bólowi głowy,
- dysfunkcje w obrębie stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego,
- łokieć tenisisty, golfisty
- hipomobilność u osób starszych
- ból